Από την Κοινωνία των Πολιτών στην Κοινωνία των Λογιστών!

Δεν έχεις ανάγκη από εμένα για να σου πω σου ότι οι εκλογές έχουν κριθεί. Το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου έχουν ήδη νικήσει, τα υπόλοιπα είναι διαδικαστικά. Το έχει αποδεχτεί η κοινωνία, τα κόμματα ακόμη κι ο Πρωθυπουργός, όπου ήδη έχει προδιαγράψει την επόμενη μέρα, αφού πανταχόθεν δηλώνει ότι θα παραμείνει αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όλα καλά λοιπόν και πάμε γι' άλλα.

Το πρόβλημα όμως το δικό μου είναι αλλού.
Η προεκλογική εκστρατεία που διανύουμε και βιώνουμε ως εκλογείς και ως πολίτες χρωματίζεται έντονα από μια λογιστική ρητορική. Πόσο είναι το ΕΤΑΚ, το ΦΜΑΠ, το ΦΠΑ, πόσα παίρνω, πόσα δίνω, τι χρωστάω, λες και οι πολιτικοί μας ξαφνικά ένιωσαν την ανάγκη να μας μετατρέψουν από ένα απέραντο φρενοκομείο σε ένα απέραντο φοροτεχνικό γραφείο. Είπαμε ρε παιδιά, εντάξει και η οικονομία και να γίνουμε και συγκεκριμένοι αλλά όχι κι έτσι. Όχι να περιορίσουμε τη ζωή μας σε ποσοστά κι αθροίσματα, σε αριθμούς και ποσά.

Συζητάνε κι οι πολίτες στα καφενεία και στις γειτονιές.
-Κυρά Κούλα μου, πόσα δίνεις εσύ για ΕΤΑΚ;
-Αααχ, κυρά Μαρία μου, σκέφτομαι τι με συμφέρει. Να το κρατήσω στ' όνομά μου το προικώο ή να το γράψω στην οφσόρ της μεγάλης μου κόρης. Εσύ, τι γίνεται τον απόδωσες το ΦΠΑ ή ακόμα;
Ακούω και για τη φοροδιαφυγή. Και γελάω. Μάλλον γελάνε κι αυτοί που τα λένε. Ρε παιδιά, οι φοροκλέφτες ή είναι πλειοψηφία - οπότε κανείς δεν θα τους πειράξει γιατί τότε είναι πολλά τα ψηφαλάκια - ή είναι μειοψηφία και ισχυροί - οπότε μια απ' τα ίδια - ή είναι μειοψηφία και ανίσχυροι άρα δεν θα το συζητάγαμε καν! Απλά πράματα!
Γιατί λοιπόν τέτοια μονομέρεια, τέτοια πρωτοφανής μανία με τη λογιστική πλευρά της οικονομίας; Ενώ υπάρχει και η άλλη  όψη. Εκείνης της οικονομίας που δεν κατευθύνεται με τις οδηγίες και τις ευλογίες του κράτους, αλλά πηγάζει από την πρωτοβουλία και την αντίληψη των ίδιων των πολιτών. Η οικονομία της γειτονιάς και της πόλης. Η οικονομία της οικογένειας και της ομάδας. Για παράδειγμα μας λείπει η επιχειρηματικότητα του σχολειού: πόσα σχολειά ή πανεπιστήμια έχουν, ας πούμε έστω και για πείραμα, εγκαταστήσει ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά, πόσα έχουν κήπο για να φυτεύουν λαχανικά και λουλούδια; Ξενέρωσες; Πόσα σχολειά έχουν έστω και για πλάκα ένα ηλεκτρονικό κατάστημα να πουλάει κάρτες για τον Άγιο Βαλεντίνο; Εντάξει τώρα; Με λίγα λόγια κανείς δεν αναφέρεται στην επιχειρηματικότητα και στην οικονομία της κοινωνίας των πολιτών. Δυο τρεις γυναίκες σ' ένα χωριό, για φτιάξουν και να πουλήσουν ένα τοπικό παραδοσιακό γλυκό, πρέπει ν' ανοίξουν βιβλία, να πληρώσουν εφορία και ταμεία να μπουν σ' έναν κυκεώνα γραφειοκρατίας, εξαντλώντας το μεράκι και τη χαρά τους γι' αυτό που κάνουν.
- Θα σας βάλωμεν πρόστιμον διότι εφοροδιαφύγατε και τούτο διώκεται! Θα τους ανακοινώσει το μονίμως διαφεύγον κι όχι μόνο  στους φόρους, κράτος μας.
Μη με διαβάζεις συνοφρυωμένος. Μη μου πεις "ε! και τι θα γίνει; Θα τα αφήσουμε όλα μπάτε σκύλοι αλέστε; Πως θα ζήσει το Κράτος, πως θα μας φτιάξει νοσοκομεία, σχολεία και οπτικές ίνες; (ναι στην Ελλάδα του 21ου αιώνα και την τεχνολογία το Κράτος τη διαχειρίζεται!)"
Θα σου πω το εξής απλό: Αν τον πολίτη δεν τον κάνεις - έστω και εν γνώση σου αφορολόγητο -επιχειρηματία (μη σε τρομάζει η λέξη και μου φύγεις, μιλάω ακόμη και για τον πιτσιρικά που θα φτιάξει ένα site να πουλάει σπιτική μηλόπιτα, μη βλέπεις παντού καρτέλ!), ξέρεις τι θα σου γίνει; Δημόσιος υπάλληλος βρε! Και τότε ξέρεις πόσα θα σου κοστίζει; Άστα!
Μιλάμε διαρκώς - και οι πολίτες και οι πολιτικοί - για μισθούς, συντάξεις, φόρους, ακίνητα και κινητά. Ούτε βήμα από τη δεκαετία του '50 και του '60, με την αντιπαροχή, το διαμερισματάκι και το αυτοκινητάκι. Το μισθουλάκο και τη συνταξούλα. Από την άλλη, παραγωγικές δυνάμεις, πόροι, εκπαιδευτικό σύστημα και δημόσια συζήτηση, πολίτες και πολιτικοί στρέφονται διαρκώς τριγύρω από αυτά τα παρωχημένα πρότυπα ζωής. Εκεί μπαίνουν οι λογιστές: τόσα θα πάρεις, τόσα θα δώσεις. Εκεί ανάμεσα είναι που οι πολίτες εγκλωβίζονται σε διλήμματα του τύπου ΕΤΑΚ ή ΦΜΑΠ; Καραμανλής ή Παπανδρέου; Ψινάκης ή Τσίπρας; Αλέκα ή Αλέκος;
Άλλη μια γενιά θα αναλωθεί στις ατέλειωτες ουρές της εφορίας, των ελλειμματικών ταμείων, των ημιτελών ονείρων. Οι πολιτικοί μας θα πάσχουν από ένδεια ιδεών, οι πολίτες από ένδεια βούλησης και εν τέλει η κοινωνία - παρούσα και μελλοντική - θα αυτοπεριορίζεται σε ξεπερασμένες και ανούσιες λογιστικές καταστάσεις ζωής.
 

Δυο Βεντάλιες για τον Αύγουστο!

Η όψιμη κυβερνητική κινητικότητα που μας προέκυψε κατακαλόκαιρα και ανοίγει την -πρώτη -πολιτική βεντάλια για το σχεδιασμό της Νέας Δημοκρατίας και του αρχηγού της, μας επιτρέπει να  ξεκινήσουμε με ένα αντικειμενικό συμπέρασμα: ένας κύκλος δραστηριότητας της παρούσας κυβέρνησης βαίνει προς ολοκλήρωση. Δεν μπορούμε να πούμε αν οδηγεί σε εκλογές ή σε ανασχηματισμό, πάντως σε κάθε περίπτωση εφοδιάζει τον Πρωθυπουργό με ένα πολιτικό πακέτο ικανό να προβληθεί επικοινωνιακά στην επερχόμενη ΔΕΘ, σε αντίθεση με την περσινή παρουσία όπου κάθε άλλο παρά αμιγώς πολιτική ήταν η συζήτηση. Για άλλη μια φορά ο κ. Καραμανλής φαίνεται ότι έχει επιλέξει τη -χαρακτηριστική πλέον - επικοινωνιακή του στρατηγική: απεμπλοκή από τον τρέχοντα πολιτικό και τηλεοπτικό χρόνο, επιβάλλοντας στις εξελίξεις τον "καραμανλικό" χρόνο ενώ κάθε κίνηση δέχεται διπλή ερμηνεία (εκλογές, ανασχηματισμός ή τίποτα από όλα αυτά;). Στο πλαίσιο αναφοράς όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα, αρκετή πολιτική ενέργεια έχει σωρευθεί ώστε να εκδηλωθεί στο εγγύς μέλλον και αναφερόμαστε στην εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών, στην εξέλιξη του -πολιτικού πλέον- ζητήματος της γρίπης καθώς και στα τεκταινόμενα σε σχέση με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Παράλληλα, περιφερειακές εξελίξεις, όπως η προαναγγελθείσα παραίτηση του κ. Μανώλη ή το ζήτημα της συμμετοχής ή μη συγκεκριμένων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογικές λίστες, ενδέχεται να εξελιχθούν σε πόλους περιοσμένου ενδιαφέροντος αλλά αθροιστικά να επηρεάσουν το συνολικό τοπίο. Να προσθέσουμε εδώ ότι πτυχές του ευρύτερου πολιτικού συστήματος δεν έχουν κάνει ακόμη την εμφάνισή τους. Θα κάνει τη εμφάνισή του ένα καινούριο κόμμα; Ο πολιτικός χώρος και το πολιτικό προσωπικό υπάρχει. Η αποχή των ευρωεκλογών και μια σειρά γεγονότων -διαγραφή Τατούλη, Μανώλης, Βερελής - έχουν δημιουργήσει προϋποθέσεις εμφάνισης νέων δυνάμεων.

Η θερινή ραστώνη φαίνεται ότι επέτρεψε στη Νέα Δημοκρατία να απελευθερωθεί από τη "σκανδαλολογία", να αναπτύξει τον πολιτικό και κυβερνητικό της σχεδιασμό - χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις - και μάλλον δείχνει να ξαναβρίσκει τον χαμένο της βηματισμό. Σειρά μέτρων και κινήσεων δείχνουν ότι επικοινωνιακά έχει στραφεί προς άγραν ψήφων προς τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας, εγκαταλείποντας τον "μεσαίο χώρο", όπως πολλάκις επισημάναμε από εδώ. Κατά τη δική μας εκτίμηση πρόκειται για ορθή τακτική. ΤΟ ερώτημα που εγείρεται είναι αν το εκλογικό σώμα "ακούει" και ανταποκρίνεται στις κινήσεις του κυβερνώντος κόμματος και αν υπάρχει ο διαθέσιμος χρόνος ώστε να εκφραστεί σε εκλογικά ποσοστά αυτή η επιλογή.

Η δεύτερη καλοκαιρινή βεντάλια έρχεται βεβαίως από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει ήδη διαπράξει ένα "κλασσικό" επικοινωνιακό σφάλμα: έχει αναδείξει  - με δική του ευθύνη - κεντρικό θέμα της πολιτικής του τακτικής την πρόκληση εκλογών λόγω της Προεδρικής εκλογής, δεσμευόμενο σε μια πορεία "ανεξάρτητη" των επί μέρους εξελίξεων. Μεγάλο ρίσκο, αφού η πολιτική δεν διεξάγεται με όρους βεβαιότητας αλλά πιθανότητας, ενώ επιπλέον το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να "μέτρησε" την απήχηση μιας τέτοιας στάσης στο εκλογικό σώμα. Δεν γνωρίζουμε εάν η συγκεκριμένη επιλογή θα επηρεάσει το συσχετισμό δυνάμεων των κομμάτων εξουσίας. Είναι πιθανό να αφήσει εντελώς αδιάφορη την κοινή γνώμη και συνεπώς η διαφαινόμενη πορεία της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς μια εκλογική νίκη να παραμείνει αδιατάρακτη. Σε κάθε περίπτωση όμως, η ανάπτυξη της δικής του πολιτικής βεντάλιας δεν γίνεται σε ένα περιβάλλον επαφής με εκλογικά και κοινωνικά διλλήματα.

Συμπερασματικά, η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται πιο "κυβερνητική", ενώ το ΠΑΣΟΚ πιο "προεκλογικό" στην επικοινωνιακή προσέγγιση υπό την έννοια ότι  η μεν κυβέρνηση παράγει  πολιτικό έργο ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση δεν αντιπολιτεύται πλέον αλλά θεωρεί δεδομένη την κοινωνική δυσαρέσκεια και συνεπώς ασχολείται αποκλειστικά με τις επόμενες εκλογές. Σπεύδω να διεκρινίσω ότι όταν αναφερόμεθα σε "πολιτικό έργο" εδώ δεν κρίνουμε την ουσία του ζητήματος - αν δηλαδή πρόκειται για θετικό ή αρνητικό κυβερνητικό έργο - αλλά για επικοινωνιακό προφίλ. Ανάλογη διευκρίνιση ισχύει και για όσα αναφέρονται στην αξιωματική αντιπολίτευση. Πάντως, από τις αρχές του Σεπτεμβρίου θα ξέρουμε ποια τακτική θα αποδώσει για τον κάθε έναν διεκδικητή της εξουσίας.

Πολιτική Σκηνή:Το Παιχνίδι με τους Καθρέφτες!

Αναδεικνύεται κατά καιρούς στη δημόσια αντιπαράθεση κυρίως των κομμάτων εξουσίας, το ιδιότυπο φαινόμενο του πολιτικού αντικατοπτρισμού. Η εκάστοτε Κυβέρνηση αναπαράγει θέσεις που εμάχετο ως αντιπολίτευση και το αντίθετο. Είναι χαρακτηριστική στην τρέχουσα συγκυρία η ανταλλαγή επιχειρημάτων μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ σχετικά με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά τις ίδιες αναλογίες θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς και σε μια πλειάδα άλλων ζητημάτων.
Η πρώτη διαπίστωση που αυθόρμητα διατυπώνεται είναι αυτονόητη: Η υιοθέτηση επιχειρημάτων από την Κυβέρνηση, τα οποία είχε η ίδια απορρίψει ως αντιπολίτευση επιφέρουν όμοιες αρνητικές επικοινωνιακές συνέπειες που οδήγησαν στα έδρανα της αντιπολίτευσης την προηγούμενη κυβερνώσα παράταξη. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εξετάσουμε πιο επισταμένα αυτό το παιχνίδι με τους πολιτικούς και επικοινωνιακούς καθρέφτες!

Αν γυρίσουμε λίγο πίσω στην εποχή Σημίτη, θα διαπιστώσουμε σημαντικές αναλογίες με την σημερινή επικοινωνιακή πολιτική επικαιρότητα. Η Κυβέρνηση Σημίτη, δεχόταν από την τότε αντιπολίτευση του κ. Καραμανλή μια εξαιρετικά έντονη ρητορική που αφορούσε στην ηθική της διακυβέρνησης. Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ της εποχής κινείτο σε δύο κατευθύνσεις: προέβαλλε το κυβερνητικό έργο που προωθούσε την περίφημη "ισχυρή Ελλάδα" με το αντίστοιχο εύρημα του "εκσυγχρονισμού" ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να αξιοποιήσει την  υπέρτερη "καταλληλότητα" του κ. Σημίτη έναντι του κ. Καραμανλή όπως εμφανιζόταν στις δημοσκοπίσεις της εποχής. Ο κ. Σημίτης είχε ήδη κερδίσει την επανεκλογή του το 2000 με "βραχεία κεφαλή" και περιφερόταν στα καταστήματα του ΙΚΑ για να τονίσει πόσο ενδιαφερόταν η Κυβέρνησή του για την καθημερινότητα του πολίτη. Και βέβαια το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές του 2007 αφού ούτε το κλίμα μπορούσε να αντιστραφεί ούτε καμία άλλη επικοινωνιακή κίνηση απέδωσε ώστε να οδηγήσει στα φληναφήματα που παρόμοια ακούμε και σήμερα περί διαχειρίσιμης ήττας ή "γαλάζιας παρένθεσης". Ας έρθουμε στο σήμερα. Ο κ. Καραμανλής έχασε τις Ευρωεκλογές, μολονότι επικοινωνιακά τις διαχειρίσθηκε ο ίδιος. Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας υπολείπεται σε όλες τις δημοσκοπίσεις, με τον Πρωθυπουργό να προηγείται στην "καταλληλότητα" ενώ παράλληλα οι απανωτές επισκέψεις σε ΚΕΠ, ΙΚΑ και άλλα δημόσια καταστήματα εν μέσω θέρους υπογραμμίζουν και πάλι την αγωνία της Κυβέρνησης να αναδείξει την αγωνία της για την καθημερινότητα και βεβαίως δι'΄αυτής, για την αντιστροφή του δυσμενούς γι' αυτήν κλίμα. Το σύνθημα των ημερών μας δεν είναι ο "εκσυγχρονισμός" αλλά οι "μεταρρυθμίσεις", το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί την Κυβέρνηση για πλείστα όσα "σκάνδαλα" ή σκάνδαλα και το εκλογικό σώμα ζει και πάλι μια ανεστραμμένη εικόνα της επικοινωνιακής πραγματικότητας. Ο κατάλογος των αναλογιών δεν τελειώνει εδώ αλλά νομίζω ότι έγινε κατανοητή η θέση μας. Η Νέα Δημοκρατία βιώνει μια κατάσταση "πολιτικής ωρίμανσης" στην εξουσία και νομοτελειακά οδηγείται  στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Πρόκειται για ιστορική "ειρωνεία", για ενδογενές χαρακτηριστικό της ελληνικής πολιτικής, για συνειδητή πολιτική επιλογή των κομματικών ηγετών ή πηγάζει από την ένδεια πολιτικών ιδεών και κατά συνέπεια όλοι και όλα δείχνουν να αλληλοεπαναλαμβάνονται;

Απάντηση δεν μπορεί να δωθεί παρά μόνο αν επιμείνουμε στην περαιτέρω εξέταση των πραγμάτων. Είχαμε σημειώσει και σε προηγούμενα άρθρα μας ένα είδος εσωτερικής "αντιπολίτευσης" που άσκησε στη Νέα Δημοκρατία (!) ο κ. Καραμανλής από τον ανασχηματισμό του Ιανουαρίου και μετά. Απομακρύνθηκε - δημόσια μάλιστα - από διακηρυγμένες θέσεις του ίδιου και του κόμματός του και θυμίζω μόνον τη δήλωση περί "μιας κουβέντας παραπάνω" κατά την άσκηση αντιπολίτευσης στον κ. Σημίτη, σε προεκλογική του συνέντευξη. Εκτενέστερα είχαμε αναφερθεί σε αυτό το θέμα εδώ. Σε αυτό το κλίμα προστέθηκαν στη συνέχεια - ως φυσική συνέπεια των εξελίξεων- κι άλλες δηλώσεις και τοποθετήσεις στελεχών και βουλευτών του κόμματος καθώς και η "επιστολή των 16", όπου συνολικά ο Πρωθυπουργός παροτρύνεται να προβεί σε αλλαγές και κινήσεις προκειμένου να αναστραφεί η αρνητική πορεία που επιβεβαιώθηκε στις Ευρωεκλογές. Η διάσπαση της ενότητας αρχηγού και κομματικής - προσέξτε όχι ακόμη εκλογικής - βάσης τίθεται σε δοκιμασία.

Τα σενάρια που μπορεί να διατυπώσει κανείς συνεξετάζοντας τα παραπάνω είναι αρκετά. Θα προχωρήσει ο Πρωθυπουργός σε πρόωρες εκλογές το Φθινόπωρο, χωρίς αλλαγή πολιτικής με μοναδικά επιχειρήματα την "αδύναμη" θέση του ΠΑΣΟΚ για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, τη δυσμενή οικονομική συγκυρία και ως τακτικό πλεονέκτημα τον -ανύπαρκτο πλέον - αιφνιδιασμό; Θα επιδιώξει να κρατήσει το πολιτικό σκηνικό σε εκλογική ετοιμότητα μέχρι το Μάρτιο ελπίζοντας είτε σε αλλαγή στάσης του ΠΑΣΟΚ είτε σε φθορά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λόγω και της "ευθύνης" που αναμένεται να του αποδώσει η Κυβέρνηση; Έχει εντάξει στο σχεδιασμό του την αξιοποίηση "απρόβλεπτων" εξελίξεων είτε στο ευρύτερο κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλον είτε στην πολιτική σκηνή προκειμένου να προσφύγει σε πρόωρες κάλπες όταν και όποτε εκτιμήσει ότι η συγκυρία θα είναι ευνοϊκή; Καμία από τις μέχρι τώρα εξελίξεις δεν προκρίνει το ένα ή το άλλο σενάριο. Από την άλλη δεν είναι καθόλου απίθανο η Νέα Δημοκρατία να πάσχει από τη συνήθη ασθένεια του "κυβερνητισμού" και όντως να έχει απωλέσει ή να αδυνατεί να έλθει σε επαφή  με τις εξελίξεις. Δηλαδή να έχει πεισθεί ότι η ήττα στις Ευρωεκλογές, τα μηνύματα της κοινωνίας και του δικού της κομματικού μηχανισμού να αποτελούν μέρος μιας εικονικής πραγματικότητας, η οποία θα ανατραπεί είτε από μια "θεαματική" και απρόσμενη κίνηση από την πλευρά του Πρωθυπουργού είτε με την "κλασσική" μέθοδο του παραδοσιακού προεκλογικού αγώνα: Υποσχέσεις, επισκέψεις σε Νοσοκομεία-Σχολεία-Γηροκομεία-Λαϊκές, λίγο δράμα για τη χώρα που "διέρχεται κρίση", λίγο επίδειξη πολιτικής "μαγκιάς" προκυρήσσοντας πρόωρες εκλογές σε ανύποπτο χρόνο και "κερδίσαμε!". Αστεία πράγματα. Βέβαια δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο το κυβερνών κόμμα απλώς να βρίσκεται σε φάση εύσχημης αποχώρησης από την εξουσία. Υλοποιεί το κυβερνητικό έργο, έως ότου οι συνθήκες επιτρέψουν την προσφυγή στις κάλπες - το Φθινόπωρο ή αργότερα - το ΠΑΣΟΚ βρεθεί στην εξουσία και επί τέλους δεν θα έλθει και το τέλος του κόσμου! Η αναζήτηση πολιτικής υστεροφημίας ίσως αποτελεί τον τρέχοντα στόχο της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας έτσι όπως έχουν διαμορφθεί οι συσχετισμοί ισχύος.

Ποιο από τα παραπάνω θα επικρατήσει τελικά; Δεν γνωρίζουμε ακόμη. Τα μηνύματα από τη Νέα Δημοκρατία είναι αντιφατικά σε ό,τι αφορά στην προκήρυξη ή μη πρόωρων εκλογών. Από τη μια η προσφυγή στις κάλπες, υπό τις παρούσες συνθήκες και επιλογές, φαίνεται "αυτοκτονική" από την άλλη το πολιτικό σύστημα δείχνει ότι αρχίζει να προετοιμάζεται για μια εκλογική αναμέτρηση. Οπωσδήποτε αναμένουμε μια κίνηση επικοινωνιακού χαρακτήρα από την πλευρά Καραμανλή. Αυτή θα στιγματίσει και θα καθορίσει τις επόμενες εξελίξεις. Μέχρι στιγμής τα φώτα συγκεντρώνει η ΔΕΘ, για συμβολικούς και ουσιαστικούς λόγους. Μηνύματα σχετικά με τη διαμόρφωση του επικοινωνιακού περιβάλλοντος υπό το οποίο πρόκειται να εμφανισθούν οι πολιτικοί αρχηγοί στη Θεσαλλονίκη δεν έχουν ακόμη σχηματοποιηθεί. Αναμένουμε.

ΥΓ. Σε πολύ σύντομο χρόνο μετά το άρθρο μας για το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, καταδείχθηκε από την επικαιτότητα για μια ακόμη φορά ο ιδιαίτερα έντονος πολιτικός του χαρακτήρας. 

http://rpc.technorati.com/rpc/ping
http://ping.weblogalot.com/rpc.php